geçen ay ki aile katılım ödevimiz kızımıza mektup yazmaktı..
10 sene sonra açılmak üzere okulun bahçesine gömüldü..
yazarken ben de eşim de çok heyecanlandık..
öyle ya koskoca 10 yıl..
kim öle kim kala..
ne yazsak diye düşündük..
onunla ilgili gelecek hayallerimizden bahsetsek olmazdı..
belki hiç biri olmamış olurdu ve bu Dila' yı çok üzerdi..
kaygılarımızdan bahsetsek o da olmazdı..
bana ailem hiç güvenmiyormuş derdi o zaman da..
biz de onu ne çok sevdiğimizi..
onunla gurur duyduğumuzu..
ve ne olursa olsun, kim olursa olsun hep yanı başında olacağımızı yazdık..
çok duygulandık yazarken..
o günleri düşündük..
10 sene sonrası...
16 yaşında koca bir genç kız..
hayatının en başında..
ya biz..
46 yaşında..
iki yorgun savaşçı..
sırf onu daha çok görebilmek için 20 yaşında doğursaydım diyorum..
35 inden sonra ölümü daha çok düşünürmüş ya insan..
onun yanında olmadığımı düşününce içim sızlıyor..
Ne kadar güzel bir ödevmis buuu :) bende bloguma yaziyorum büyüynce okusun hatıra kalsin diye.Keske anne babalarimizda bize böyle degerli hediyeler bıraksalardı dimi :) tanistigima cok sevindim.Ömr boyu ailenizle mutlu olun insallah :)
YanıtlaSilçok teşekkür ederim.. enerjine bayıldım.. amin cümlemiz inşallah..
SilAhh Sevgi...
YanıtlaSilAllahım tüm annelere babalara uzun ömürler versin
amin canım.. gün olup gideceğiz o bir gerçek.. ama allah yanlarında uzun süre olmayı nasip etsin inşallah..
Silne güzel bir etkinlik olmuş, bizde yazalım kızlara çok iyi bir fikir.
YanıtlaSilsayfanızı yeni takibe aldım,
bende beklerim...
www.blogdakicin.blogspot.com
hoşgeldiniz..
Silben bunu her doğum gününde yapıyorum ileride güzel bir hatıra kalacağına inanıyorum :)
YanıtlaSilay ne güzel.. şahane bir fikir.. bizde yapalım o zaman..
Sil