12 Ağustos 2014 Salı

sen neymişsin be abi.. aaa.aaa.aaa..



geçen hafta ilk veli toplantımız gerçekleşti.. 
dila' nın defterine yazılmış yaramazlık notları, öğretmeniyle yapılmış birkaç telefon görüşmesinden sonra yüz yüze görüşmenin vakti gelmişti..
aslında evde ki tavırları epeyce değişmişti.. 
sürekli mızmızlanan, ağlayan, itiraz eden..
"ben artık büyüdüm" başlığı altında asi cümleler kuran kuzum okulda da farklı değilmiş..
faaliyet yapmaktan kaçıyor, öğretmenini duymazlıktan geliyor, büyüdüm tripleri atıyormuş..


aslında bizi en çok şaşırtan arkadaşlarına olan tavrı oldu..
öğretmen anlattıkça yok artık deyip durduk...
çünkü biz dila' yı pısırık, hakkını savunmayan, asla oyun kurmayıp hazır oyuna dahil olan bir kız diye biliyorduk..
meğer okulda işler öyle değilmiş..
arkadaşlarının kurduğu oyunları beğenmeyip, hatta bozup kendi dediği olsun istiyormuş..


okul müdürümüz aynı zamanda çocuk psikolojisi de bildiğinden bizi rahatlatmaya çalıştı..
tüm bu olanların büyüme sürecine dahil olduğunu anlattı..
hatta daha başlangıçmış..
:)
gözümüz korkmadı değil..
bu evrede tepkilerimizi sabit tutmamızı ve şimdiye kadar nasılsak öyle devam etmemizi söyledi..
dila' nın duygusal gelişiminin diğerlerine göre hızlı ilerlemesi neden oluyormuş tüm bunlara..
konuşması, cümle kurması diğer bıdıklara göre daha iyiymiş..
akademik gelişim açısından da öndeymiş..
bu arada ki büyüme farkı da arkadaşlarının ona ayak uyduramamasına ve doğal olarak ta dila' nın tepki vermesine sebep oluyormuş..
aslında tüm bunlar benim açımdan sevindirici..
güçlü olması, fikirlerini söylemesi ve arkasında durması gayet güzel..
ama gelgelelim tüm bunlar sınıfta dışlanmasına neden oluyormuş..
diğer çocuklar sürekli işlerine karıştığı için onunla oyun oynamak istemiyorlarmış..
yalnız kalıyormuş minik kuzum..
eminim çok üzülüyordur..

zamanla bu durum düzelecek dedi..
inşallah çabuk geçer..


evde kural tablosu oluşturduk..
genel kurallar ve yemek kuralları..
beraber hazırladık hepsini..
1 haftadır daha düzenli sanki herşey..
öğretmeniyle konuştuğumda okulda da iyiye gittiğini söylüyor..

4 yaşı farklı bir psikolojiyle karşılayacağımız kesin..
inşallah bu erken ergenlik dönemini çabuk atlatır eski mutlu mesut günlerimize döneriz..






6 yorum:

  1. Benim kızım çok tatlı annesi,bazen o kadarcık yaramazlıklar olucak:))Bizde de var bu ben büyüdüm sendromu:)

    YanıtlaSil
  2. sevgicim korkma hepsinde en az seninki kadar farklılıklar var inan ki.ben anladım ki bizim çocuklarımız daha farklı fazla ilgi gösteriyoz bazen gereksiz ilgi belkide.yani çalıştığımız için o açığı böyle kapatmaya çalışıyoruz.çocuklar bocalıyor.ben o kadar gençle uğraşıyorum ergenler düşün yani.çok rahat iletişim kurup onların yaşına iniyorum ama 4 yaşındaki kızımdan korkuyorum bazen:(büyüyünce ne olacak diye.ne bileyim büyüdükçe zorlaşıyor sanki.ama şu varki normal davranışlarına devam et canım hepsi geçecek.ben geçen yıl durunun okulunda yaşadım bunu o da kafasına göre yapmak istiyor öğretmeninin otaritesini istemiyordu oluyor işte.birde kardeşleri yok ondan heralde biz kardeş yapalım bunlara en kısa zamanda:))))

    YanıtlaSil
  3. bizde de var o ergenlerden ;) hemde 2 tane :D

    YanıtlaSil
  4. zaman nasıl da akıp gidiyor ve minik kuzularımız nasılda büyüyorlar

    YanıtlaSil