anne ben dondurma yedim ya...

dün aksam yatma saati..

sütünü içti..

dişlerini fırçaladı..

pijamalarını giydirdim..

en sevdiği kitabı okudum..

" bu ne tatlı şey böyle "

duasını okurken 

- anne

- efendim dilacım

- ben bugün yemeğimin hepsini bitirdim ya..

- aferin benim kuzuma ( bakalım karşılığında ne isticek sıpa diyorum içimden..)

- o zaman allah diğer çocuklara da yemek verir değil mi? onlar taş toprak yemezler..

- .... verir annecim 

dedim gözlerimin yaşardığını görmemesi için kafamı diğer tarafa çevirerek..

- hadi bitir duanı artık geç oldu..

- anne, anne..

- efendim dila

- ben dondurma yedim ya onlara da dondurma göndersin o zaman tatlı tatlı yesinler..

- ..............

sustum ne anlatabilirdim ki...

bize çok ta uzak olmayan bir yerde minicik yavruların üzerine bombalar, kurşunlar yağdığını mı?

çocuk gülüşlerinin olması gereken parklardan çığlıklar yükseldiğini mi?

tüm dünyanın bunları tv ekranından bir savaş filmi izler gibi izlediğini mi?

utandım..

sustum..

hayırlı cumalar..