12 Mayıs 2014 Pazartesi

benim annem güzel annem..


27 aralıkta gittiğimizde 3 ocağa randevu aldık…. O akşam kızıma ördüğüm hırkanın patiğini bitirmeye çalıştım.. ama çok belim ağrıyordu bıraktım..( hala tek patik  ) saat 1 gibi uyudum.. saat 3te tuvalete kalktım.. sildiğimde pembe bir sıvı geldiğini gördüm.. elim ayağım titremeye başladı.. eşimi uyandırmadan doktoru arayım dedim.. ama eşim hemen noldu diye uyandı.. doktor doğum başlamış olabilir dedi. Sabah gelin.. sabahı zor ettim tabi ben.. saat yedi de duşumu almış ve çantamı hazırlamış olarak bekliyordum arabanın gelmesini.. gittik.. hemen nst ye soktular.. çok az sancı çıkıyordu.. açılmam hiç yoktu.. doktorum daha var bekleyelim dedi..


ama ben artık beklemek istemiyordum.. anladı zaten yüzümden.. tahlillerim daha önceden yapılmıştı.. iyi bugün alalım dedi.. hemen gerekli evrakları doldurduk.. odamıza geçtik.. sondamı taktılar.. beklemeye başladık.. saat 11 de sedyeyle hasta bakıcılar geldi.. nasıl yani, bu kadar erken mi? Dedim.. güldüler.. eşim ve ablamla vedalaştık.. ameliyathaneye aldılar beni.. çok ama çok soğuk bi yerdi.. ellerim, ayaklarım, bütün vucudum titriyordu.. doktorum geldi. Sakinleştirmeye çalıştı beni.. ne mümkün.. genel mi epudural mı dedi.. tabi ki epudural dedim..önce ben görücem kızımı.. 



anestezi uzmanı geldi.. iğnemi yaptı.. sağolsun hiç bırakmadı elimi.. çok rahattım.. dualar okuyordum.. aslında epeyde şaşkındım.. sonra bi ağlama duydum.. minik, kara bi böcük koydular yanıma.. simsiyah saçlı, tüylü, kapkara bi böcük.. allahım dedim.. sen ne büyüksün.. uzun parmaklarıyla parmağımı tutuyordu.. ağzım kulaklarımdaydı.. alıp temizlediler.. giydirip getirdiler.. bilmiş bilmiş etrafına bakıyordu.. dikişlerim yapılırken ben onu büyük bir hayranlıkla izliyordum.. hasta bakıcı size hiç benzemiyor dedi.. evet dedim aynı babası.. çirkin..  


28 aralık 2010.. yılbaşını beklemeden gelmişti minişim..o kadar şaşkındım ki sürekli gülüyordum...çenem ağrıdı gülümsemekten.. ama imkanı yok kapatamıyorum ağzımı.. ameliyathane kapısında eşim ve ablam bekliyordu beni.. ben yine deli gibi gülümsüyordum.. 
2 gün sonra evimize geldik.. o anı hiç birşeye değişmem.. hala gözlerim doluyor, hatırladıkça.. evimizin kapısından kızımla girdim.. ona önce odasını gösterdim gözyaşlarımla.. ablamda ağlıyordu, eşimde.. evet olmuştu.. kömür prensesim hiç olmadığı bir masala başrol olarak renk katmıştı artık..allahıma ne kadar şükretsem az.. Allah bütün bebek isteyen arkadaşlarıma nasip etsin bu duyguyu.. onun bir kahkahası bir ömre bedelmiş.. ve insan kendi çocuğunu gerçekten çok ama çok farklı severmiş…..

( diloşun günlüğünden..) 

anneler günümüz kutlu olsun..

10 yorum:

  1. 2 kez yaşadım aynı anı :)
    birbirinden ayıramayacağım aynı hisler :)
    Anneler günün kutlu olsun:)

    YanıtlaSil
  2. ne güzel anlatmışsınız duygulandım. bende yaşadım o duyguyu ama genel olduğundan öyle böyle değildi :)
    anneler günün kutlu olsun minik bücürü öp yerime :)

    YanıtlaSil
  3. her doğum ayrı bir hikaye ve o hikaye bizim en güzel hikayemiz :)
    anneler günün kutlu olsun

    YanıtlaSil
  4. senin de canım kutlu olsun yaşardı bak gözlerim gene

    YanıtlaSil
  5. anneler günün kutlu olsun ♥

    YanıtlaSil
  6. çok tatlısınız ikinizede maaşalah

    YanıtlaSil
  7. O anlar hiiiiç unutulmuyor..Seninde günün kutlu olsun canım.

    YanıtlaSil
  8. canım ♥ anneler günün kutlu olsun, allah sağlıkla büyütmeyi nasip etsin.

    YanıtlaSil
  9. Ah o dakikalar.nasıl bir mucizedirler.ne güzel anlatmışsın canım.

    YanıtlaSil