hani geçenlerde hop hop hoplayaraktan sizinle güzel bir haber paylaşmıştım.. işte burada.. bu hem diloşum hem de benim için çok güzel bir gelişmeydi.. maalesef ki bu sevincim kısa sürdü.. manisa yolculuğu bize hiç iyi gelmedi.. ordan döndüğümüzden beri uyku düzenimizde eskiye geri döndük.. yine kah yanına uzanarak kah karşı kanepeye yatırarak uyutuyorum cadıyı.. odasına yatırdığımda kıyameti koparıyor ve sürekli ağlıyor..
durup dururken niye bozuldu bilmiyorum düzeni.. bir kaç tahminim var tabi.
1 - giderken otobüste uykusu sürekli diğer çocukların ağlama sesleriyle, öksürük sesleriyle bölündü.. bu o onu kötü etkilemiş olabilir..
2 - düğünün başında huysuzlanınca uyutmuştum onu ben.. arabasında uyurken birden davullar çalınca korkarak uyanmıştı.. bundan dolayı yalnız kalmak istemeyebilir..
3 - gün içinde beni çok özlüyor, o yüzden yanımdan ayrılmak istemiyor..
4 - 2 yaş sendromuna hızlı bir giriş yaptık.. sabrımı ölçüyor..
yeni yeni çözümler arıyoruz şimdi.. iki akşamdır yeniden başladık çalışmalara.. beşiğine yatırıyoruz.. ağlıyor, kalkıyor yerinden.. tekrar yatırıyoruz.. yine ağlıyor, kalkıyor.. tekrar yatırıyoruz.. bu 2 eylem 20-30 kere tekrarlanabiliyor.. sonunda yenik düşüp uyuyor.. içim gidiyor aslında.. ama bu onun ilerde kendine güvenli bir fert olması için büyük bir adım... ve ben bunun için bütün sabrımla çalışacağım... eminim sonunda hepimiz kazanacağız..
bu arada canım arkadaşım ülkünün bloğunda ki çanta çekilişinin 2 ayağı dün başladı katılmak isteyen arkadaşlar buraya uğrayabilir.. yine çok şık bir hediye, benden hatırlatması..
sevgiler, saygılar efenim.. hayırlı günler dilerim..