tadımız kaçtı..

çok mutlu uyandık pazar sabahı..

kahvaltı alışverişine gittik elele..

güle oynaya...

kargaları kovaladık..

hanımellerinin mis gibi kokusunu içimize çektik...

balkon keyfi yaptık...

sonra giyindik, süslendik kızımın arkadaşının doğum gününe gittik..,

mumlar üfledik, pastalar yedik..

hava güzel olunca küçük ablamız dila ve havini bahçeye indirmek istedi..

allah biliyor ya pek içimden gelmedi ama hadi dedim hava alsın biraz..

yarım saat geçmeden geldiler.. diloşun yaşlar birbiri ardına..

kolunu gösterip öpmemi istiyor.. anne anne diye..

aşağıda top oynarken ayakları dolanmış.. düşmüş kolunun üstüne..

baktım görünürde bişiy yok..

oynatmıyor kolunu..

babasına gösterdik hemen.. şiş yok, yara yok.. ama kesinlikle elletmiyor..

biraz bekleyelim dedik..

uyudu bu arada daha doğrusu uyumaya çalıştı..

kulağını tutamadığı için biraz zorlandı..

yarım saat uyudu uyamadı ağlamaya başladı yine..

öyle masumdu ki anlatamam..

yattı kanepeye, öylece kaldı..

olduğu yerden balonla oynuyor, tek elle..

diğerini kesinlikle kaldırmıyor..

hadi götürelim dedik doktora..

tam kalktık, baktım bu telefonu aldı eline..

alo alo diyor..

hemde acıyan koluyla..

sonra yavaş yavaş iş görmeye başladı..

bu sabah kalktığımızda gayet iyiydi..

çok şükür bu kazayı da böyle atlattık...

ne kadar dikkat etsekte olacak bu kazalar biliyorum..

ama içim eriyor onun canının yandığını gördükçe..

o ağladıkça ben de ağlıyorum...

ana yüreği işte..

kazasız, belasız bi hafta dileğiyle..