8 Aralık 2011 Perşembe

beş dakkada değişir işler...


bu akşam iş çıkışı yine binbir zorlukla yolun karşısına geçip minübüse ulaştım.. bindiğim yer carrefour un karşısı.. durak var.. ama bir ışık, bir geçit, bir işaret yok.. arabaların bitmesini yada en azından azalmasını beklemek zorundasın.. tam türkiyelik işler yani.. tıklım tıklım bi araba.. yağmurda yağdığından iyice doluşmuş insanlar.. amcamda doldurmuşta doldurmuş.. sinirli sinirli dikiliyorum ayakta...

2 dk geçmeden bir trafik yoğunluğu oldu.. maalesef yan yolda bir araç iki yayaya çarpmış birini bırakmış diğerini sürüklemiş.. insanlar doluşmuş başlarına.. o yolda kaza olmaması mucize zaten.. çok ağır değilmiş durumları neyse ki..(eve gelince netten öğrendim..) herkes kendi arasında konuşmaya başladı şöyledir böyledir diye.. yüzler asıldı..

o sırada tepesinde dikildiğim 15-16 yaşlarında bir genç telefonla konuşuyordu.. olayı anlattı üzgün bi sesle.. sonra kapattı.. 2 dakika geçmeden cebinden bir iddia kuponu çıkardı.. telden nete girdi ve maç sonuçlarına bakmaya başladı.. unuttu gitti az önce ki olayı..

hemen önünde 3 kişilik çekirdek bir aile.. baba ayakta.. ana kız oturuyor.. saç traşından belli.. adam asker.. eşiyle muhabbet ediyorlar.. kız henüz paketindeki bebeğiyle oynuyor.. o sıra bi adam düğmeye bastı.. arka kapıya giderken babadan izin istedi.. önden mi geçsin, arkadan mı..bir karambol oldu.. adam indi.. 4-5 yaşlarında olan küçük kız babasına " baba bence sen birikim yapıp ev alacağına önce bir toyoto al" dedi..allahım.. nasıl şeker bi yüz ifadesi ama.. bilmiş bilmiş.. tam yemelik..

duraktan eve gelirken hep bunlar aklımda.. kazaya üzülüp kıza gülümsüyorum.. gülmekle ağlamak kardeşmiş derler ya... gerçekten öyle.. çocuklar olmasa çekilmez bu dünya..

apartmandan içeri girince böyle bir uçasım geliyor kızıma.. kapı açılınca o yüzündeki kocaman gülümseme varya ne kazayı getiriyor aklıma ne de o minik kızı.. bütün ruhumu teslim ediyorum o güzelliğe..

hayırlı cumalar..

12 yorum:

  1. maalesef biz insan oğlu herşeyi ama herşeyi çabuk tüketiyoruz ama hayatın getirisi bu yapacak birşey yok.

    O kavuşma anı herşeye bedel dimi bir an diloşu kucağına alıyorsun ve dünya o an ikinizin etrafında dönüyor..

    allah ayırmasın.sanada hayırlı cumalar sevgim

    YanıtlaSil
  2. Hayırlı cumalar canım, evet o ikisi kardeş ikiside insani duygular çok ilginç di mi onlarsız olmaz :)

    YanıtlaSil
  3. Ne güzel yazmışsın..Ne güzel gözlemlemişsin..Bir de bütün çocukları nasıl içten seviyorsun Sevgicim.Ben de sokakta gördüğüm tek bir çocuğa bile kayıtsız kalamam.Mutlaka göz kırparım,gülerim,şaklabanlık yaparım.(Bazıları korkuyorlar ama neyse:))Allah bizi çocuklarımızdan ayırmasın:)

    YanıtlaSil
  4. Çok iyi bi tespit, çok doğru söylemişsin. İnsanın kendi başına gelen olmayınca, unutmamız an meselesi...

    YanıtlaSil
  5. kesinlikle sana katılıyorum.oğlumu akşama kadar o kadar çok özlüyordumki akşam eve döndüğümde tüm yaşanmış kötülükleri güzellikleri onunla unutuyordum ve asıl hayatımdaki güzel şeyler o anda başlıyordu.
    :)

    YanıtlaSil
  6. Sevgi; ne güzel anlatmışsın...hayat işte...

    YanıtlaSil
  7. bu mutluluğunuz, evdeki huzurunuz hiç ama hiç bozulmasın. dünyanın en sıcak yeri beraber olabildiğiniz yer. benim için de ısının:)

    YanıtlaSil
  8. Kesinlikle oyle dünya unutuluyor o masum gülümsemelere yeter ki onlar Saglik versin Allah herkese ve bebeklerine huzur Saglik mutluluk versin

    YanıtlaSil
  9. hayaaat... Allah çocuklarımızı sevdiklerimizi esirgesin, maşallah hep böyle mutlu olsun yuvanız=)

    YanıtlaSil
  10. Allah kazadan beladan korusun çocuklarımızı bizi
    çok şeker maşallah senin ufaklık
    güzel günelr diliyorum

    YanıtlaSil
  11. Gerçekten çocuklar olmadan çekilmez bu dünya...Onların olduğu her yerde neşe var...Ev alacağına toyota al:)alem bu çocuklar:)

    YanıtlaSil
  12. bazı sıkıntılardan dolayı blogumun adını degıstırdım benı ıhmal etmeyın olur mu :)))kaybolmadım buradayım

    http://kelebegingozunden.blogspot.com

    YanıtlaSil