gelen gün gidenden farklı olmayınca bir süre sonra içi sıkılıyor insanın.. işte pazar günü bu monoton gidişe bir günlüğüne bile olsa ara vermek istedik.. ve maşukiyeye alabalık keyfi yapmaya gittik.. yemyeşil bi doğa içinde yemek yemenin tadına bir başka oluyor..
"keşke hep pazar olsa" diyorum bazen.. ama o zamanda bu kadar önemi olmazdı herhalde.. doğumdan sonra evde kaldığım 3 ay boyunca sıkıntıdan patlamıştım.. havalar soğuk bebek minik olunca dışarı adım atamıyorsunuz.. allahtan apartmandaki komşularım çok iyi de iki lafın belini kırarken zaman hoş geçiveriyor.. kızımla geçirdiğim o 3 ayı özlüyorum tabi.. ama sürekli çalışan birinin evde tıkılı kalması korkunç bişiy.. yok yok ben sadece pazar gününe razıyım.. cumartesim de tatil olsaydı fena olmazdı hani..
bu arada pazar günü diloşum emeklemeye başladı.. aynı zamanda da bilinçsiz bile olsa döndü. bilinçsiz diyorum çünkü emeklemeye çalışırken popoyu kaldırdığından dengeyi kaybediyor bazen.. hopp sırt üştü düşüveriyor.. :)) oldukça yoruluyor.. ama çok inatçı.. maşallah..
Hoşgeldin aramıza. Bencede hep pazar olsada kuzulardan ayrılmasak. Çok güzel vakit geçirmişsiniz. Gerçek olan şuki insan anne olunca hayatı ister istemez rutine bağlanıyor. Hep onlara odaklanıyoruz ve yaptıklarımız hep aynı. Ama ben gayet memnunum bundan:)))
YanıtlaSilhoşbulduk tatlım.. sen de hoşgeldin bloğuma.. inşallah hep beraber olacağımız günler yakındadır.. anne olmak beni yormuyor aslında.. onunla yeterince ilgilenememek asıl yorucu olan..
YanıtlaSil