yaklaşık 3 aydır kreş araştırıyordum.. facebooktan, gruplardan, okulların kendi web sitelerinden sürekli bilgi topluyordum..hem akademik hem de psikolojik olarak kızımı emanet edeceğim güvenilir bir yer bulmaktı amacım.. e tabi işim maddi boyutu da önemliydi.. 2 hafta önce kesin karar verdim.. artık kreşe gitmeliydi dila..vakti gelmişti de geçiyordu bile.. bakıcımız her ne kadar kendi kızı gibi sevse de, ilgilense de yetişmekte zorlanıyordu.. kızçemin enerjisi evlere sığmaz olmuştu artık.. biz de yetemez olmuştu.. olurdu olmazdı derken perşembe günü daha önce araştırıp not aldığım kreşleri ziyaret etmeye karar verdik..
milli eğitime bağlı 2-3 tanesi vardı ki tam şenlik.. üste para verseler sokmam çocuğumu kapısından.. 3 tane özel kreş at başı gidiyordu.. biri tamamen çift dilli eğitim veren, gerçekten çok güzel bir kreşti.. ama istedikleri sezonluk ücret bizim bütçeyi epeyce aşıyordu.. onu da elemek zorunda kaldık.. kaldı geriye 2 tane..
uçan balon kreşe daha kapıdan içeri girer girmez aşık oldum.. sıcacık, ev gibi.. öğretmenleri dünya tatlısı, hele sahibesi, 30 yaşında pırıl pırıl bir kız.. eşim de, ben de, dila da bayıldık.. ammmaaaa... servisimiz yok dedi.. haydaaaa.. oldu mu ya şimdi.. olmaz dedik, bize servis lazım.. çıktık..
öbür tarafa gittik.. 4 katlı soğuk bir bina.. suratsız bir müdür.. oje yasak diyecek kadar disiplinli bir yer.. evet akademik eğitim ortalamanın üstünde, ama ne bileyim sinmedi içime.. ama servisi olması tüm soğukluğuna rağmen öne geçirdi onu.. pazartesi günü kayıt belgelerini almak için tekrar gittim ve işte yine o his.. içimden bir ses "yapma sakın, burası olmaz" diye böğürüp duruyor.. aldım evrakları, bankaya gitmek için araba bekliyorum.. eşim aradı o sıra naptın diye.. ben tabi salya sümük.. "ben burayı istemiyorum, hiç içime sinmedi..çok disiplinli, dilayı mutlu edemez burası" diye ağlanıp duruyom telefonda.. "tamam" dedi.. " git uçan balona yazdır..sabah bırakır akşam alırız arabayla.. yeter ki siz mutlu olun.. " "gerçekten mi, eminmisin aşkım.." " evet, evet.. hiçbir şey sizden değerli değil.." " yupppiiiiiii"
ben o gazla bir gitmişim varya yarım saatlik yol olmuş bana 10 dk.. koşa koşa çıktım merdivenlerden.. yine o huzur kapladı içimi, istemsiz bir gülümseme belirdi yüzümde. içeri girdim, sınıftan deli gibi gülme sesleri geliyor, bir çıktılar hepsinin sağ yanağında bir smile resmi. " bak özge biz çok mutlu olduk" diye toplaştılar kızın başına.. evet işte bu dedim.. benim kızıma aradığım kreş bu.. hemen yaptık kaydı.. salı sabahı da gittik.. dila nasıl mutlu.. girişte sattı beni zaten.. hemen sınıfına çıktı, saat 12 de yemeğe indi, yemeğini yedi, uyumaya gitti.. öğretmeni geldi, uyudu dila dedii.. nasıl yani.. :) ilk günden süper uyum sağladı.. şimdi her akşam aldığımızda "annecim çok güzel bir gündü, çok eğlenceliydi" diyor..zaten yüzündeki mutluluk herşeyi anlatıyor..
bakıcımızdan ayrılmak dila için değil ama benim için çok zor oldu.. pazartesi akşamı o gittikten sonra resmen ağlama krizine girdim, durduramadım kendimi uzun bir süre.. kolay değil tam 2.5 sene.. allah gani gani razı olsun..allah ne muradı varsa hayırlısıyla versin inşallah.. çok emeği var kızımda çok.. bize de öyle..
pek sevmem ben değişiklikleri.. evde eşyaların yerini bile zor değiştiririm.. böyle bitişler ve başlangıçlar beni hep çok germiştir.. bu zorlu süreci de şimdilik atlattık gibi görünüyor.. bakalım gelen günler bize neler getirecek..
hayırlı cumalar ..
mutlu hafta sonları ..
